Als ouder van een jonge baby herken je ongetwijfeld deze vragen: Slaapt hij al goed? Slaapt ze al door? Hoe vaak moet je ’s nachts opstaan? Zou je die niet wat laten huilen? Stop je die niet wat te vroeg in bed? Slaapt die nog bij jou? Wanneer mensen op babybezoek komen, maken slaapvragen steevast een groot deel uit van hun nieuwsgierigheid. Maar die vragen zijn minder onschuldig dan ze lijken. Het slaapritme van baby's is namelijk een belangrijk onderwerp voor veel ouders. Een onderwerp waar ouders heel vaak bezorgd over zijn. Want wat is nu ‘goed’ slapen?
In Westerse landen wordt doorslapen vaak als een belangrijke mijlpaal gezien. Maar wist je dat dit niet overal zo is? In veel andere culturen worden nachtelijke onderbrekingen en samen slapen juist als volkomen normaal beschouwd.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat slaapgewoonten sterk worden beïnvloed door culturele normen en waarden. Dat is opvallend, want alle baby’s worden geboren met een nog onrijp circadiaans ritme. Dit betekent dat hun slaapcycli nog niet afgestemd zijn op dag en nacht. De eerste maanden slapen baby’s gemiddeld 14 tot 17 uur per dag, met meerdere onderbrekingen voor voeding en wakkere momenten. Dit nachtelijk wakker worden is dus niet alleen normaal, maar ook biologisch functioneel. Hoewel alle baby’s dus dezelfde basisbehoeften hebben, organiseren ouders slaap op heel uiteenlopende manieren, afhankelijk van hun culturele achtergrond.
In veel Westerse samenlevingen, waaronder Vlaanderen, heerst de opvatting dat baby’s onafhankelijk moeten leren slapen. Een ‘flinke’ baby is een baby die goed en lang slaapt. Daarom slapen baby’s in deze culturen vaak in een apart bed of zelfs een aparte kamer. Ouders passen ook regelmatig slaaptraining toe om hun baby’s te leren doorslapen. Dit wordt gezien als een belangrijke stap richting zelfstandigheid.
In andere delen van de wereld kijken ouders anders naar slaap. In landen zoals China en Japan slaapt ongeveer 60% van de jonge kinderen samen met hun ouders in één kamer, soms zelfs tot de leeftijd van 7 jaar. In Italië is dat slechts 3,5%. In veel Aziatische en Afrikaanse culturen is co-sleeping dan ook de norm. Dit kan betekenen dat kinderen in dezelfde kamer als hun ouders slapen, maar vaak houdt het ook in dat ze samen in één bed slapen.
Deze verschillen laten vooral zien dat slaapgewoonten cultureel bepaald zijn. Er is geen universele regel over wat beter of slechter is.
Terwijl sommige ouders onafhankelijk slapen als het ultieme doel beschouwen, vinden anderen nabijheid en co-sleeping belangrijk. Wat vind jij? Hoe ga jij om met het slaapritme van je baby?
Comments